زیاده گویی نمی کنم اما وقتیناوی با عظمت وینسنس در حلقه ی وسیعی از قایق های تند رویی قرار می گیرد که بی محابا برای انهدامش جلو می آیند و یک هلی کوپترش را زده اند. به استراتژیی روی می آورد که سالهاست آمریکا و اسرائیل بدان دست می آویزند! استراتژی خلق یک فاجعه.

در ویتنام قرار بود فاجعه کامبوج رخ بدهد نشد . در خود ویتنام رخ داد.

و نزدیک ترین انها در فاجعه ی قانا بود.

این استراتژی زمانی به کار می آید که نظامیون تحت فشار سیاسیون مجبور هستندبه کار یا جنگی بپردازند که منطقی ندارد! و پیامی است به انها که : " من نمی خواهم اینجایی باشم که تو می گویی"

پیام از طریق عواطف عمومی دنیا به سیاسیون مخابره می شود و پاسخ معمولاً این است " ببخشید گه خوردیم ! می توانید به پایگاه برگردید!

حادثه ی ایرباس با چه تمام شد: مدال شجاعت و برگشتن ناو

حادثه ی قانا چطور؟ با پیام گه خوردم رایس به نظامیون

...............................

حادثه ی وینسنس درس دیگری هم دارد!

آمریکا یکبار در دریا با ما درگیر شده و نتیجه ی آن برایش پیروزی نبوده است.

------------

پ.ن:

اونهایی که روی مسایل نظامی کار کردند می دانند قایق تند رو و یا بخصوص جت اسکی های انتحاری چه کابوس دهشتناکی می تواند باشد